Yüzünle yer değiştirir hüzün

Farzet ki darmadaðýn bir odanýn içindeyim, ama oda da eþya yok.
Kendimi bulmak zorundaydým, buldum.

Kazanmak için ufalmaktansa, korkusuzca kaybetmeyi yeðledim.
Çünkü hiçbir tecrübe bu kadar dürüst deðil ve hiçbir gurur böyle aþaðýlanmayý hak etmezdi.

Ben seni rahatsýz edecek kadar doðru, sen elle tutulamayacak kadar yalan.
Ben sana beni hatýrlatan o beyaz çiçek, sen içime batýp duran kýrýk dal.

Beni yokluðunla sýnasan ne olur, sýnamasan ne olur?
Zaten hayatýn kendisi bir masal. Bir var-mýþ, bir yok-muþ ile baþlýyor her þey. Sonu hep keder.

Kusursuzdur her aþk, telaffuz halindeyken. Farklý konuþanlar, ayný susar. Ama biz seninle ayný konuþurken, farklý sustuk. Susturdun.

Gün gelir düðümler çürür.
Baðlamaktan yorulduðum her þeyi kendi iyiliðim için býraktým artýk, yok olsun.

Vurduðun yerde düþtüm ama, düþtüðüm yerde kalmadým. Beni yalnýz koyduðun yeri unutmadým, gideceðim yere vardým.
Yerle bir olmak, hem de beklenmedik bir an’da.

Elbet birgün mutlaka, sýra sana da gelir iki gözüm.

Anlamazsýn, o güzel yüzünle yer deðiþtiriverir hüzün.

Leytun Yýldýz- (sessiz kadýn)
Sosyal Medyada Paylaşın: