Saat İlerliyor

Yandý iþte yine sokak lambalarý,
Hava kararmak üzere,
Ve karanlýk sanki benim üzerimde ,
Bir karabasan gibi çöktü üstüme.

Saat ilerliyor…
Kafam yastýða gömülü.
Ýçimde bir sürü farklý ses ;
Bazýlarý daha baskýn,
Onlarý rahatça duyabiliyorum mesela,
Bazýlarý da sessizce bir þeyler söylüyorlar.
Hepsini anlayamýyorum ama ,
Bu sesler...
Yastýðýmda bir okyanusa,
Bende bir zelzeleye neden oluyor..
Bu gece diyorum,
Bu gece son gecem olsun lütfen.

Zaman geçiyor…
Saat ilerliyor.
Biliyorum birazdan sokak lambalarý sönecek.
Þehir ayaklanacak .

Peki ya sen diye bir ses yükseliyor odadan.
Ya da ben öyle sanýyorum.
Bir yanýn okyanusta çýrpýnýyor,
Bir yanýn göçük altýnda kalmýþ,
Kimse yok yanýnda kalkabilecek misin ? Diyor.

Uyanýyorum.
Kendimi bir kaldýrým kenarýnda,
Sokak lambasýnýn altýnda buluyorum,
Elimde en sevdiðin þalýn var.

Geç de olsa fark ediyorum,
Yanýmda bana seslenen ne dediðini anlayamadýðým bir adam,
Zar zor görüyorum yüzünü.
Kolumdan tutuyor..
Beni kaldýrmaya çalýþýyor..
Ama ben bu enkazdan büyük yaralar almadan kalkamam.
Nefesim tükenmeden çýkamam.



Sosyal Medyada Paylaşın: