Uzun bir þiir yazarak yormak istemem sizi.
Þimdi nereden baþlasam lügat ve anlam birbirine zýt gider.
Misal; bir dünya düþünün,içinde her þey.
Ve herkeste bir düþünce.
Bunu bilmek için deha olmaya gerek yok.
Ýnsan, aklýn sýnýrlarýnýn ötesindedir.
Yani her insanýn dünyasý baþka.
Her dünyanýn insaný baþka...
Ýnsan her þeyden alýrmýþ biraz.
Hobi, fobi, þiir, aþk, anýlar falan...
Yani her þeyden alýr biraz.
Hayattan aldýðýmýz kadar, acý veya haz...
Bir anlamý yoksa hayvanlarla aramýzda, yaþam denen þey ambar deðil de nedir ki þimdi?
Ýnsan olmanýn en güzel yerinde hatalar vardýr.
Buna sevda da dahildir.
Duygular devreye girerken duyular devreden çýkabilir.
Ki tutkulu bir þofördür aþk.
Yol nasýl güzel...
Zincirleme bir kazaya kurban gidesi gelir insan.
Esasýnda insan bihaberdir, istemez yani.
Hazýr deðildir gelmek için.
Dünya bir zahmettir, bir külfet.
Yaþam ise hep bir kaygýdýr.
Ne kadar da zengin olsa bir gün öleceðini unutmaz çünkü insan.
Kazara gelir belki.
Ama gelir...
Kader her þeye raðmen kaderdir.
Ve insan en çokta günaha müsait, þeytana misafirdir.
Aþksa aþk, acýysa acý...
Ana rahmine düþen çocuk deðil bazen aþtýr.
Ve piç doðan çocuklarýn günahý yoktur...
Yaþam seni bulur ve gelir...
Týpký çam aðacýna konan bir kuþ gibidir.
Oysa bir kuþ, bir kuþ gibi bilir.
Yuvasýný kurar ve hayat burada baþlar.
Biri diðerini yiyerek devam eder...
Neden hep belgesellerde ceylanlar ölür, insanlar seyreder?
Ýþte bu mýsradan sonra doðar insan ve akýl.
Derinlerde, en deðirlerde hep bir merhamet vardýr aslýnda.
Ve her þeye raðmen her þeyde bir þiir vardýr.
Çamurdan ibaret deðildir yani insan.
Aþktýr yürürlüðe konulmasý gereken en büyük yasamýz.
Muhasebe, vicdan...
Yargý, adalet...
Vefa ve sevda...
Ýþte buradan çýkartýyorum bu þiirin baþlýðýný;
Aþk ve insan!
Çünkü yol bitti artýk, þarampol ve uçurum.
Þimdi yaramýz, son sürat bir ambülansýn içinde kanayan bir pansuman.
Boþalan kan deðil, aþk ve insan...
Ölülerimizi gömme vaktidir þimdi.
Toplanmalý aþk adýna yazýlan tüm kitaplar.
Sazýn en kalýn telinden kopsun türküler.
Asýrlar öncesine döndersin çarkýný zaman.
Mesela Sümerler’den baþlamalý hayat.
Ýlk yazý, ilk mektup, ilk þiir...
Ne bileyim, insan öldü artýk.
Milyonlarca þiir yaralý...
Yeniden yoðrulmalý yeryüzünde insan ve aþk.
Kuþlarýn uçtuðu...
Çocuklarýn ölmediði...
Zalimlerin olmadýðý...
Gökyüzü nerede?
Ýnsan nerede?
Aþk, merhamet nerede?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.