Yaþamýn ve ölümün tekinsiz ayak sesleriyle
Daðýlýyor saçlarým
Herkes her þeyden aklanýyor günah iþleme özgürlüðü, insana kýyma özgürlüðü, hýrsýzlýk yapma özgürlüðü bütün bu özgürlüklerden kanal yapýlýyor,
Tanrýnýn mabetlerinde vaazlar faizsiz artýk.
Bin çift ses oldu göz kapaklarýn bu þehirler seni zapt edemez
Ben buna kirpiklerinin þiiri diyorum
Ellerinin izini anýmsýyor yorgun ve terli bedenim
sararmýþ perde önlerinde, saðýr ve dilsiz aydýnlýkta kayboluyor renkler
Sarý tüccarlarýn ellerinin kiri ve sakallý neon tabelalarýn aðýrlýklarýyla
büyüyor çocuklar.
Yarý açýk gözlerime asýlý kalýyor aðzýnýn kenarý ve ay ýþýðý
Arsýzlýklarýmla yürüyorum Tanrýlara büyülenmiþ çocuklarý gibi.
Teninin derin deniz kokusu günlerin iþsizliði
gecelerin aðýrlýðý.
Tüy sarhoþu parmaklarýmla parke taþlarýný sayarken
bulutlarýn saçlarýna boyanýþýný görmezden geldim
Abartýsýz bir hikaye.
Þehirlerin zahmetsizce ama ölümlerle yükselen plazalarý gibi
Kalabalýklarýn hüzünlü ve yalnýz fahiþe tiratlarýnýn ucunda
Dudaklarýn bir gülümsemeyle büyüyor bedenimde.
Tanrýlarýn karþýsýnda iyi banka hesabýnda þiþkin yalnýz kaldýðýnda sinsi
Ve soru sorulduðunda kör, saðýr , dilsizler uçurumunda
Sen sustuðunda rüzgâr uðuldar büyük felaket.
Zamansýz ve hatta anlamsýz bir sarhoþlukla uzaklardaki bir kadýný düþlüyor
Aklým
Aðzým
Sancým
Etim
Söyle sevgili büyük ve anlamsýz kanallar þehirleri böler mi.
Kýzýl akþamlarýn bacaklarý, aðdalý yataðýnda uykunun orta yerinde inlerken
büyük bir þaire dönüyor kasýklarým
Yataðým odanýn rengine odanýn rengi gözlerine bürünüyor
akþam uðultularýn içinde boðuldu ve gayrý herkes öldü.
Aðaçlar güneþ lekesi gibi kalýyor apartman aralarýnda
sahnesine el konulmuþ bir deliydi aþk
Zweig þýmarýklýðýný intihar ederek çözdü
Bazen güneþten önce uyur seni severim
Bazen düþleriyle yatmalý insan
günahkar boþluklarýn içinde kuru yer kalmayan deðin terleyerek.
Dilinin sustuðu
Ellerinin kýzardýðý
ucuz þarap gibi kokan duvar diplerinde sýkýþtýrýyorum etini
Kendimi dolduruþa getiriyorum, yapacak þey yok
az önce vurdu korkunç aðýrlýðý mesai bitiminin.
Bakýr rengi çukurlarýnda gökyüzünün
ýslak sakallarýma uzanýrken ellerin
suya dönüþüyor yüzümüz.
Çukurlara dolduruyorum bulutlarý, yýldýzlar karanlýkta þarký söyler
ve sesleri ne güzel daðýlýr bedeninin kývrýmlarýnda.
Küfrün özü kurumuþ dudaklarým
Hýzlý trenler geçerken uzakta kapanan istasyonlar kadar özlem ve hasret dolu.
Apartman boþluklarý siyah ve beyaza büründü
Geçimsiz görgüsüz zamanlar
Düzenin orospularýyla, düzülenin zevk sarhoþluðu.
tedirgin bedenlerin bel soðukluðu .
Mülteci çýðlýklarý gibi meydanlarý dolduran
büyük fil mitingleri .
Yalnýz uyandýkça sonbaharý andýrýyor tüm mevsimler
Yaðmurun saçlarýný öperek daðýlýþýný izliyorum sessizce.
Sevincimin rengi aðzýnýn kenarlarýnda anlam buluyor
odayý sokaklarý ve þehirleri gözlüyorum
Parmak uçlarýmda yürümeyi sevdiðim köprüler sana baðlanýyor .
Odanýn her köþesinde saçlarýna uygun bir þarký arýyorum
Sen akþamýn kýzýllýðýný çalýp saçlarýna takmýþken üstelik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.