İNANÇ KULVARINDA…

Deðiþen ne mevsimler, ne zaman, ne de mekân;
Yozlaþan kalp ve dimað, koflaþan sade insan…
Asýrlardýr bu böyle, yetmez akýl ve derman;
Takdiri ilâhidir, gelir anýnda ferman…

Rýzkýmýzý yer içer, ömrümüzü yaþarýz;
Ýnanç ve azmimizle engelleri aþarýz…
Maddeyi ve manâyý ayrý ayrý tartarýz;
Haksýzlýktan sakýnýr, günahtan pek korkarýz…

Hayýr ve þer Allah’tan, bunu biliriz elbet;
Sevgi pýnarýndan hep içtiðimiz has þerbet…
Yet kendine ve yetin var’la, daima sabret;
Her zor bizim içindir, gel, Yaradan’a þükret…

Yürekler ýsýnýrken beyinlerimiz ýþýr;
Ýnanç ve ilim bizi mutlak menzile taþýr…
Ýyi, doðru ve güzel birbiriyle yarýþýr;
Haddimizi aþmadan coþmak bize yaraþýr…

04.11.2007
Sosyal Medyada Paylaşın: