de
ÖZLEDİĞİM ÖLÜM
Yolda giderken,vitrinlere bakarken,
Ilýk bir yaðmurda,akþamüstü
Veya uykunun en derin yerinde
Ansýzýn rahatlamak,Tanrýya doðru…
Bir hüzzam sanki kolaylaþtýracak,
Bir kýrmýzý gül vazoda bana bakarken,
Veya balkonda hasýr sandalyede,
Uçuvermek yukarý,dumanlaþývermek…
Hiç ihtiyarlamadan,iþtahým kesilmeden,
Genç kýzlarýn pembe topuklarýna imrenirken daha,
Veya otomobilimde rüzgârlarca,
Devam etmek,sonsuza doðru uçuvermek…
Kanýmdaki delilik terk etmeden beni,
Baþýmdaki fýrtýna henüz dinmeden,
Veya sarýmsaklý mantý henüz lezzetliyken,
Bir yatay geçiþle,doðrudan usulcana…
Sakýzlýkoy’da,karabiberaðaçlarý þarkýmýzý söylerken
Dalyan kahvesinde balýklar mezattayken,
Veya þarabýmýzýn burukluðu sarhoþ ediyorken bizi,
Elveda diyebilmek,gülümseyerek…
Henüz akþam haberleri ilgilendiriyorken beni,
YUH size diyebiliyorken bir sürü edepsize,
Veya sabahýn erkeninde koklamak geliyorken içimden çiçekleri,
Hiç düþünmeden,hiç geri bakmadan çekip gidebilmek…
Sadettin Deren
]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.