Bir kadýn, Ve bir adam; Buluþtular mor ýþýklý bir gecede. Birlikte yarattýlar kocaman bir aþký. Dev bir yüreði vardý adamýn. Kadýnýnsa ufacýk ve yufkaydý Eza ve cefa görmemiþ yüreði. Çabuk yoruldu kadýn!... Anlayamadý, Çözemedi, Taþýyamadý dev adamýn dev aþkýný.
Hep buluþalým, Seyahate gidelim dedi. Kah ilgi, Kah hediye bekledi; Belki de para pul...
Veremedi dev adam hiç birini. Bitirmek istedi kadýn! Buldu basit bir bahane. Yýktý inþaa ettikleri büyük aþký!
Bitirdiðini sandý kadýn. Rahatladý! Gevþedi! Huzur buldu! Bitmedi ama Dev adamýn dev yüreðindeki dev aþk. Küllendi sadece, Bulut oldu, Örttü semalarý, gökleri... Sürüklendi oraya buraya, Dalga dalga dolaþtý. Þekilden þekile döndü; Bazen yýlana, çýyana, Bazen korkutucu canavarlara benzedi Dev adamýn dev aþký göklerde. Sonra sert bir rüzgar esti; Daðýldý, Görünmez oldu, Ve bitti nihayet!... Çok üzüldü dev adam, Yýkýldý! Mutsuz oldu!
Huzur bulduðunu sandý Minnacýk yürekli kadýn. Yýllar sonra baktý semaya, Balkonun paslý demir korkuluklarýna yaslanarak. Bulutlarý gördü; Hatýrladý dev yürekli dev adamý!... Keþke bitmeseydi dedi. Mutsuzluðunu haykýrdý gezinen bulutlara!... Hýçkýrýklara boðuldu! Aðladý! Aðladý!...
Ömer Adar-2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Adar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.