Þarabî bir nisan dökülüyordu takvimlerden Zaman, bizi aþkla oyalamaktan vazgeçiyordu Bir gidiþin vardý ki; Yaðmalanan þehirlerden kaçan insanlar gibiydin Koþuyordun... Son kez baktým itaatkâr sýrtýna Taþtan bir heykel gibi kaskatý kesildim Ayak bileklerimden boðazýma kadar kesildim Hanidir yerinde duran kalbim yerini yadýrgadý, Sýzladý! Sýzýsý, tekrar varlýðýný hatýrlattý O an zamaný durdurmak düþüncesi geçti aklýmdan Eylemsizleþtim, Düþüncem, düþüncede kaldý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ersin KURT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.