Doðduðundan beri çileli baþýn
Sofrada olmazdý sýcacýk aþýn
Gurbete gidince altýydý yaþýn
Sýlada büyümek nasip deðilmiþ..
Çocuk yaþta düþtün gurbet iline
Hasret kaldýn memlekete, eline
Özlemler sýðdýrdýn körpe yüreðne
Baba eli tutmak nasip deðilmiþ..
O yaþlarda oyuncaðýn olmadý
Kem talihin sana bir gün gülmedi
Dünyanýn kahrýný sýrtýna verdi
Gülüp oynamalar nasip deðilmiþ..
Çileyle geçirdin gençlik çaðlarýn
Viran oldu bahçelerin, baðlarýn
Gam kederle örülmüþtü aðlarýn
Seyran eylemeler nasip deðilmiþ..
Derdin çoðalýrken döküldü saçýn
Gözlerin yaþ dolu, bedende sancýn
O günden, bu güne bendedir acýn
Can Hasan’a veda nasip deðilmiþ.
Hasan ERKILIÇ
(Umutlu)
Ankara, 29 Ocak’ 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.