siyah, beyaz bir þiirde seyretmiþtim sanýrým pastel bir þehrin yorgun kaldýrýmlarýnda ýslak bir adam... o adam ki, ölmeden hemen önce haykýrýrcasýna “gittiðin uzaðým” diyordu sevgilisine…
dedim kendime hadi caným nasýl yani, ölesiye, ölürcesine kaldý mý dünyada böyle aþk öylesine
sonra sordum kendi kendime adýn ile baþlayan her satýrda neden, neden her seferinde dilim kanýyor, neden adýnýn geçmediði her fasýlda yüreðim hep yanýyor
sakýn, sakýn dedi aynadaki suretim sonra buzdan bir nehir çarptým suratýma yok caným ilgisi yok dedim güldüm, güldüm geçtim sonramý… sonra sen, yine sen, yine sen cemreleþtin aklým kuraðýma
ve ben, yine ben, önce kendimden sonra aynadaki suretimden geçtim sanýyorum.., yok, yok eminim bu kez fazla derin kestim…
//
ilhanaþýcýþubatikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.