Şubat Merasimi

Bir Þubat merasimine benziyordu
dudaklarýmdan aðýr adýmlarla
çýkan kelimelerin
yürüyüþleri,
Ýçimde volkan gibi
patlarken arsýzlaþan
duygularým,
Gururum sana varmadan
kesiyordu dönüþsüz biletimi,
Tek geçiþlik yüreðinin
yollarýný engel tanýmazken
virane düþlerim,
Bir hayal kýrýklýðýydý,
gülüþüne tutunurken
bakýþlarýndan düþtüðüm,
Ve gecenin ayazýnda
örerken saçlarýný aþkýn
hýrçýn kollarýna,
Yaslandýðým limanýndan
ayrýlýk türküleri durmadan
söyleneduruyordu...
Bir Þubat merasimine
benziyordu umudu donmuþ
bir Çýnar aðacýnýn kökünde
arayan yaralý yüreðim,
Seni yazan ellerim
nasýrlaþýrken,
Yokluðunun soðukluðuyla
ürperiyordu bedenim
sen kýrýþmýþ yüzüme
bir buse bile konmadan,
Ve sancýlar baþ gösterirken
karamsar ruhumda,
Ýncinen kýrýntýlarým
kýrýk kalemimi teselli
ediyordu,
Baharýn geliþiyle
yaralarýmýn saracaðýný gýrtlaðýmý
patlatýrcasýna müjdeler veriyordu...
Bir Þubat merasimine benziyordu
moraran gözaltlarýmýn ferini
ýslatan kýrmýzý gözyaþlarým,
Ayrýlýk kapýlarýnda nöbetleþirken
çaresiz kimliðimle,
Aþka dair mýsralar dökülüyordu
dudaklarýmdan acýlarýný nakýþ
nakýþ iþlerken tozlanmýþ
satýrlarýma,
Ve dolunayýn omuzlarýndan
efkarlanýp karýþýrken
gecenin çýkmaz boþluðuna,
Bir ihanetin öyküsünü
anýmsatýyordu susuþlarýn,
yalnýzlýðýma prangalar vurup
dilsizliðine kilit vururcasýna...

Sosyal Medyada Paylaşın: