Bir hoþçakal’a sýðdýrdý beni Yere göðe sýðdýramadýðým Gurbet yurdunu mesken tuttu kendine Bin adýma bir adým dahi yaklaþmadý Koca koca mesafeler koydu araya Uzak diyarlar geçit vermez daðlar
Bir hoþçakal’a sýðdýrdý beni Yere göðe sýðdýramadýðým Kuru yapraklara çevirdi gönlümü Hýrçýn rüzgarlar önde savurdu durdu Dönüp birkez olsun bakmadý arkasýna Zaten o hep saðýrdý feryadýma
Bir hoçsakal’a sýðdýrdý beni Yere göðe sýðdýramadýðým Zamansýz zamanlara mahkum etti Her zerremi yudum yudum tüketti Ne kendi geldi nede haberi Bilmezler içinde bir baþýna Býraktý beni
Ve Bir hoçsakal’a sýðdýrdý beni Yere göðe sýðdýramadýðým
Almuslu ÞAÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Almuslu ŞAİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.