KÖYÜMÜ ÖZLEDİM EMMİ
Öyle buruk ki yüreðim anlayamazsýn emmi,
Evimi, köyümü çok özledim bilemezsin emmi.
Kimsesiz kaldý dedem, nenem ne giden var,
Nede bir dua okuyan içim yangýn yeri sönmüyor emmi.
Evimiz, büyük odamýz hatta harmanýmýz kimsesiz kalmýþ emmi,
Küçüklüðüm, çocukluðum her yaným orda kaldý emmi.
Evcilik oyunlarýmý, harmanda düðünlerimizi,
Dedemin, babamýn ocaðýnda bayram günlerini
Çok özledim be emmi.
Sevinçlerimizi hatta üzüntülerimizi,
Birbirimizin kanayan yaralarýný sarmayý.
Düþtüðümde dizimdeki yaramý bile,
Çok özledim anlýyormusun emmi.
Nenemin yememek için mýzmýzlandýðým kuymaðýný,
Dedemin palto ucuyla vurduðu þakasýný.
Balkonda çay, yemek keyiflerimizi,
Çok özledim burnumda tütüyor emmi.
Evimiz viran oldu, giden bile yok,
Koca þehirler ne çabuk unutturdu bizlere.
Dedemin benden sonrada tüttürün dediði ocaðýný,
Ne çabuk unutabildik, ne hakla hibe ettirdik EMMÝ.
Gece yastýðýma baþýmý koyunca,
Keþke orda olsaydým dedemin odasýnda uyusaydým diyorum.
Kuþ olup uçsam da evime gitsem diyorum,
Dedemle, nenemin mezarýna gidip.
Aðlayarak uyanýn, ne olur uyanýn
Biz siz olmadan daðýldýk deyip,
Avazým çýktýðý kadar baðýrmak istiyorum EMMÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.