BİR ŞUBATA . . .(656)

BÝR ÞUBATA . . . (656)

Bir þubata karla girdik.
Þubat kýþý denir buna.
Her tarafý beyaz gördük.
Toprak aþý denir buna.

Þubat ayý küçük bir ay.
Küçük ama büyüðe say.
Kýþa deðil var yaza koy.
Sevinç hoþu denir buna.

Dört mevsimi yaþatýr bu.
Bir yýl gibi kuþatýr bu.
Doðaya can aþlatýr bu.
Bahar baþý denir buna.

Hoþça eyler her bir aný.
Canlara can heyecaný.
Hakký huzur eyler caný.
Gönül kuþu denir buna.

Yaðan bu kar toprak için.
Açacak her yaprak için.
Suya çare kurak için.
Doða coþu denir buna.

Dört mevsimin ilkine naz.
Yaðýþ geçer geliþi yaz.
Havasý var hakka niyaz.
Kalbe huþu denir buna.

Her ne kadar yaðsa da kar.
Gönüllere sevda sokar.
Gülleriyse baþka kokar.
Aþk ataþý denir buna.

Zayi Ozan Þubat gibi.
Bahara yol abat gibi.
Her gün sabrý sebat gibi.
Ömre koþu denir buna.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 01/02/2020 Cumartesi
(Yayýnda ayný gün)
www.edebiyatdefteri.com/siir/1278592/

Sosyal Medyada Paylaşın: