Hani gizli bir yaran vardýr da içinde. Kanatýr durursun ya habire þarkýlar, þiirlerle... Ýþte böyle baþlar saltanatý haspanýn. Tabir-i caizse, Cumbalý evlerin balkonuna sarýlan, ve kokusu gün batýmýnda yayýlan akþam sefasýdýr o. Ya da dokununca ýtýr saçan fesleðen.
Zamanýn kuytusunda, Güvercin uykusunda çýrpýnýrken gözlerin, Yüreðinin zulasýna sýðýnan, asi mülteci. Midyedeki inci gibi, kývrýlýp yatar içinde Acýnýn senfonisi... Anýlarýn imbiðinden geçirip hüzünleri damýtýrken içine, Ýsyan çýkarýr sessizliðinden . Kovsan da gitmez . Kitap ayracý gibi, durur öyle hayatýnda. Ve sen, Ustalaþýnca yara sarmakta Nerede kalmýþtýk deyip Devam edersin onunla yaþamaya .
Melahat Çetinkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.