Bir âleme, bir aynaya bakýnca,
Anladým ki hayat beni tüketmiþ.
Yaþantýmý hep kafama takýnca,
Ruhum sabrý yüreðime yük etmiþ.
Serin yüzüm bir kerecik gülmedi,
Þu gönlüme hâlâ bahar gelmedi,
Sevdiklerim kýymetimi bilmedi,
Felek benim yollarýmý bük etmiþ.
Seven gülsün sevgi baðý ördüm ki,
Acý sona o kadar da kördüm ki,
En sonunda gerçekleri gördüm ki,
Beni saran sýrtýmdaki ceketmiþ.
Ben heybeme acýlarý yükledim,
Vuslat için günü güne ekledim,
Yýllar yýlý meðer boþa bekledim,
Kara bahtým umutlarý yok etmiþ.
Gam kederle yazýldýkça günlüðüm,
Kararmýþtýr þu bembeyaz önlüðüm;
Çilelerle yoðruldukça benliðim,
Zalim felek dertlerimi çok etmiþ.
Alptekin Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.