ARTIK nedensiz yere üzmüyorum kendimi býraktým.Hayatýn akýþýna. Herþeyi nedensiz yere Kýrmýyorum kimseyi. Hayatýma burnunu sokanlarý. sildim defterimden. Çünki çok çektirdiler . sahte yüzlü insanlar kimi dost . Bildimse hep üzdüler. Kapattým kara kaplý defteri hayatýmda . Yeni sayfa açtým kendime bide Söz verdim hayatýma hüznü kabul etmemeye . kalbimin yarýsý mutluluk yarýsý hüzündü herdaim artýk vazgeçtim.kimseye eyvallah yok. Benim dünyamda. Çok sevdim cok deðer verdim . Bir zamanlar þimdi o da kalmadý. hüzün çiçeklerini bir vazoda unuttum papatyalardan taç yaptým kendime kýrlarda kelebeklerle yarýþtým özgürce.ve söz verdim kendime. arayaný ararým sorani sorarým diye Korkuyorum Yine insanlýðým. tutacak herkesin derdine derman olmak isteyecek bu yürek diyorum ama yok artýk o eski ben deðilim .hüzün çiçeklerini bir vazoda býraktým. geriye dönmek yok Þimdi. böylesine huzur buluyorum . kendimde veda ettim geçmiþteki herþeye. kara kaplý defterde kaldý herþey. öylece.
Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜLYA CEPNİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.