yolcusuz otobüsler geçiyor aðýr-aksak ve sessiz ve tekersiz
eþgalini çizemem ruhumun
tüten sevda dumanlarý buðulu camlar içinde boðulacak
burasý çiçek’siz bir uçurum
fakat
ben ölmüþ olamam sensiz
kýsýk sesimle zifire örüldü her yaným
ellerini uzatýp ýralanýyor puslu bir ay ýþýðý
us’umun etrafýnda akbabanýn kanat sesleri
yankýsý kýrýk hayalin omzuna konuyor devasa bir panikle
benim miydi
taþlarý irili ufaklý ve süslü mezar tablosu
seni de çiziyorlar fýrçasýz ressamlar boyasýyla güz yanýma
talebim sarýlmaktý topraðýnýn kokusuna ama
ayak parmaðým ucundan kaçýyor hezeyanlar tekinsiz bir sözün yamacýna
netamesi cebimde rüyalarý bozduruyorum falcýlar çarþýsýnda
alnýmdan boþluða inen yabancý katreleri tutamýyorum
gölgeliyor çýðlýktan kahkahasý sevdiðimin
görmek istiyormuþ beni
sýkýlý avcunda
ýslak bir resim
içinde
çiçek ve uçurum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.