Gelişi güzel yaşadık ve gidiyoruz
Güler gibi durdu çoðu zaman bize hayat.
Kamburlaþtýkça acý sýrtýmýzda, insan öðrendi yaþamayý.
Bunca zahmet, bunca kahýr her þey esasen hayat, bir lokma ekmek içinmiþ.
Ve kirli bir alýnla selamlarmýþ her akþamý insan.
Ev, ekmek...
Hem dost, hem düþmanmýþ bize hayat.
Yüzümüze gülerken, sýrtýmýzdan vurmuþ.
Delikanlý bir kahpeymiþ...
Savaþtýðýmýz þey aslýnda nefis ve þeytanmýþ.
Kabullenmesi zor olan þeyler sunarmýþ önümüze hayat.
Umut dolu, çocuk dolu yüreklerimiz...
Allah’tan bir vergiymiþ.
Ve acý doðursa da bir ana sualsiz kabul edermiþ evladýný.
En zor sýnavmýþ, insan ve hayat.
Her þeye raðmen yaþamayý öðrenmiþken insan, durmak en kötü yerdir.
Ve durursa öksüzün aðladýðý yerde durur en zalim zaman.
Azraile gülümser çocuklar ve Elazýð’da ölür hayat.
Yüreðimizden kalkar cenazeler...
Ve bir avuç þekerdi belki de hayat.
Kime gitsem cimrilikten cebinde metal sesleri.
Þeker için oysa nede güzel gülerdi çocuklar...
Ve neden bazý yaþlý amcalar koltuðunun altýnda hep ekmek taþýr anlamazdým önceden.
Kaðýt toplayan çocuklarýn defterleri neden çabuk biterdi aklým almazdý.
Dilenciler sahiden dilenciydi belki de.
Dilendiði için mi dilenciye para vermek yanlýþtý?
Anlamadým.
Ýnsan nasýl olmuþ, nasýl ölmüþ?
Güler gibi mi durdu sahi bize hayat?
Ya da biz,
Heyhat!
Beþer, þaþar...
Her þeye raðmen insandýr, paraya meyil eder, bir çirkini bir güzele terk eder...
Allah affeder dedik.
Bugün var dedik, yedik.
Yarýn Allah kerimdir dedik.
Aldýrmadýk...
Geliþi güzel yaþadýk.
Gidiþi kötü hayatý...
Þimdi gidiyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.