KULA KULLUK AR BANA
Uzuyor geceler sabah gelmiyor,
Bir baþýna kalmak ahu zar bana…
Karanlýk zýrhýný az ok delmiyor,
El aþýna dalmak susmak nar bana…
Yarýnlara umut düþmüþ ocaða,
Savrulmuþ yiðitler köþe bucaða,
Dertler yýðýlýyor sýrta kucaða,
Üzgün sevdiceðim kýzgýn yar bana…
Masallarda Ferhat daðý devirir,
Günümüzde birlik çaðý evirir,
Zorbayý yolundan geri çevirir,
El ele tutuþun Dünya dar bana…
Bu aðýr havada çýkmýyor nefes,
Yumurta tavada yýkmýyor kafes,
Her haklý davada býkmýyor heves,
Kula kulluk etmek dostum ar bana…
Cantekin der; hüzün akar kalemde,
Onur için yaþar mert bu âlemde,
Nice güzel yürek dertte elemde,
Özgürlüðüm yoksa kefen sar bana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.