ON BİR BEŞ OTOBÜSÜ
Her sabah koþarken Frankfurt’un yollarýnda,
Yetiþmeye çalýþýrým,on bir beþ otobüsüne.
Elimde çantam kitaplarým...
Çoðu zaman gözlerimde yaþlarým
Yaþantýmýn bir parçasý on bir beþ otobüsüm.
Bitmeyen yollarda hayaller kurarým,
Her akþam dönüþünde,umutla açarým,
Yalnýzlýðýmýn kapýsýný, yüreðim çarparak.
Bazen sýrýl sýklam dönerim dinmeyen yaðmurlarda,
Yaðmurlar göz yaþlarýmda buluþur yanaklarýmda.
Bazen bitmeyen kuyruklarýnda beklerim
Bir telefon kulübesi önünde, usanmadan;
Belki sesini duyarým Vatanýmýn,
Ve sevdiklerimin diye özlemler içinde.
Kýrýk kalbimi alýp geldiðim, bu yabancý ellerde,
Hýçkýrýk, göz yaþým ve sensizliðimle beraber,
Ýsteme dönmemi ; çaðýrma o uzaklardan sakýn beni...
On bir beþ otobüsü kalkarken dönemem artýk
Gurbetin karanlýðý benim içimde.
Aygün Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.