EN GÜZEL HİKAYEM

Gözlerimi kýsýp gülümsememle,
Baþladýðým bu karmaþýk þiir:
Bir feryat figan deðil fakat;
Gözlerini kapayýnca ufak ufak,
Ruhun hayallere dalabilir.
Seni gerçekten anlayacak,
Bir adam bunu yazýyor olabilir.

Sen benim zemherim deðilsin.
Bir bahar ýþýltým da olamadýn.
Zamanýn türlü türlü oyunlarýnda,
Hiçbir sahnemde oynamadýn.

Rüzgârlarýn götürdüðü yerler:
Loþ bir sonbahar ayazýnda,
Senden son bir haber bekler,
Özlemini býrakan adamýn ardýnda.
Sanki hiç var olmamýþsýn gibi,
Ne demeli ki insan insana?
Yoksun, öyle bir yoksun ki;
Ne izine rastladým ne de yoluna.

Sabahý bekledim gün, kara gündüz.
Geceyi bekledim ay, ölü ýssýz.
Hani nerde kaldý en güzel günümüz?
Bir ben miyim bu kadar bahtsýz?
Bir sen misin ardýndan ayrýlansýz?
Ya da gerçekler mi kaldý yalansýz?

Zaman durmalý mý sana varmama?
Ölümü yener miyim sesini duysam?
Bu bir feryat figan deðil fakat;
Sana yüreðimi ne zaman açsam,
Benden o kadar uzaksýn heyhat!

Yakamozun býraktýðý dikey ýþýltýda,
Ardýþýk her dalgada seni görüyorum.
Kafamý kaldýrýyorum parlak yýldýzlar.
Bir taraf da bulutlar, bir taraf da ay.
Sahilden kalkan yük gemisine,
Sana hayalden el sallýyorum.
Beni görenler anlamazlar.
Kendimi yüreðinde sanýyorum.

Bu bir feryat figan deðil fakat;
Ara sýra yüreðim de sýzlamýyor sanma.
Sen bana en güzel hikayeni anlat.
Ya da en güzel hikaye ol bana.
Sosyal Medyada Paylaşın: