Bir görümlük şiir

Ke(n)disi kurtulmuþ
sayýsýz yalnýzlýk býrakmýþ yanan evinde
o yangýndan, bir görümlük þiir

yalnýzlarýn bile terk ettiði harabeleri dolaþýr dururum
yer minderinde ke(n)disine yurt edinen
duygularla beraber...

çilesine eyvallah etmeyen sýkýntýlarý
sýrtýna çivileyen ihtiyarý gördüm
g/özlerimden süzülenler yüzümü yalar geçer
ölümü gönderir soðuk aðýtlar

bu hercümercin tüm badirelerini
merhametinden öpülecek insanlar aþar
insan ölse de insanlýk yaþar.

gümüþhanlý’yým ke(n)disine sarýlýþýndan
s/ayýkladým kendimi k/ayýp zamaneden
Sosyal Medyada Paylaşın: