SEYR-Ü SEFER

Hiç sormadým sana benden öncekileri;
Çünkü bilirim ki
Her erkek ilk olmak ister,
Her kadýn da son sevgili.

Ama yine biliyoruz ki
Ne sen ilksin,
Ne de ben son sevgili.

Hayatlar baþladý bir yerlerde,
Birbirimizden habersiz.
Sevinçler, acýlar yaþandý alabildiðine.
Doðan güne farklý yerlerden baktýk yýllarca,
Esen yelin bize bir gün kimi getireceðini bile düþünmeden.

Boþluklar vardý içimizdeki kuytu köþelerde.
Bilemeden yaþadýk oralarýn sahibinin
Yüreðimize dokunacaðýný en uygun zamanda
Zamanýn heybesinde yerimizin ayrýldýðýný,
Er ya da geç hüzünlerin þölene dönüþeceðini.

Ýlahi bir þey bu!
Hesapsýz, kitapsýz…
Yürekteki coþku alýp götürüyor benliklerimizi,
Seni bana, beni sana doðru
Seyir defterinde kayýt da düþülmemiþ,
Bilmiyoruz hangi limana ne zaman varýrýz.
Ya da varýr mýyýz?

Deniz þakaya gelmez,
Dalgalar acýmasýzdýr, alabora her an mümkün.
Sevda ne kadar büyükse,
Dalgalardan alacaðý nasip de o denli olur.
Hani gemi batar da çöp batmaz ya
Ýþte onun gibi.

Bu deniz kim bilir ne aþýklar gördü,
Kim bilir ne büyük sevdalara tanýk oldu.
Ama ketumdur, aþka saygýsýndan olsa gerek.
Ser verir sýr vermez!

Ben de bunu hissettiðim içindir ki

Hiç sormadým sana benden öncekileri;
Çünkü bilirim ki
Her erkek ilk olmak ister,
Her kadýn da son sevgili.

Ama yine biliyoruz ki
Ne sen ilksin,
Ne de ben son sevgili!


Serap IRKÖRÜCÜ


Sosyal Medyada Paylaşın: