ýslak vadilerden geçiyorsun sevgilim,
tarih ve âlem seni çok evvelden biliyor,
kimi zaman Leyla kimi zaman Þirin,
güzellik seni biliyor kendi özünden.
kelimeler dudaklarýma yapýþýyor sevgilim,
kabuklar derime ve sesime,
sen bir merhem oluyorsun tüm vakitlerde,
gözümden düþen, yanaðýmdan süzülene.
rüzgar bir ömür biçiyor güzleri,
mermi gibi geçiyorum sokaðýndan,
duyuyorum bulut bulut ayak seslerini,
hangi taþa bassan, hangi yaðmurda ýslansan.
hayatýmdan tüm sesliler çýkýyor,
dudaðým karýncalanýyor elime dokunsan,
ne zaman güneþ yerine perdeyi aralasam,
dalga dalga beliriyorsun ufuktan.
taþlar yýðýyorum hüzün kentinin giriþine,
sularý çekiliyor yüreðimde kabaran topraklarýn,
sanki ilk kez senin sesin deðmiþ gibi dünyaya,
bir daha yaþarým ben bir daha koluma girsen.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.