DEMEDİ, DEME!

Küçük hesaplar yaparak hiçbir yere varamazsýn;
Eski çamlar bardak oldu, hiç kimsesiz yapamazsýn…
Fazla zorlama þansýný, iþ olacaðýna varýr;
Havadan nem kapman yersiz, herkes adamýný tanýr...

Daima ileriye bak, yol kat etmek istiyorsan;
Hiç kimse zorlamaz seni baþarmak istemiyorsan…
Âlemi yok dövünmenin kotaramayýnca iþi;
Baþka fýrsatlar da çýkar davranabilirse kiþi...

Dünya tersine mi döner fazla kazanamayýnca;
Olumsuzluk teþvik eder azla mutlu olmayýnca…
Sana ne baþkalarýnýn aldýðýndan, sattýðýndan;
Kendi iþlerinle uðraþ, çekmeyesin merakýndan...

Ne suya, ne de sabuna dokunan pek renksiz insan;
Her mevsimlik pabuç gibi durur yerinde her zaman…
Kýl oluyor bazen insan günün getirdiklerinden;
Hatta bazen morarýyor dilin çektirdiklerinden...

19.02.2000
‘Nasýl Ýstersen!’ adlý eserimden.
Sosyal Medyada Paylaşın: