Doğanay Leylâ İken // Derde Dermân Arayış

Zaman kývrak menderes, tükenmeyen umuttur;
Ecem dökülür günler yýlýn her bir anýndan.
Ben acý bir aðýtým, gök semâda eyvâhým;
Gülcem yakýlsýn anlar gözlerinin gâmýndan.
Zaman tükenmez yoldur, sonu onmaz umuttur.

Ruh acý bir aðýttýr, dilde söylenir gezer;
Ey canýmýn gülþeni dönüp ardýna bakma!
Sonu gelmez yakarýþ denizde ateþ biçer;
Gülüm sakýn yorulma, kirpiðini oynatma
Ben acý bir aðýtken ruhum dillerde gezer..

Volkan iken, lâv iken... melâllerde coþarken;
Uðrama yamacýma gül benzin buðu alýr.
Yýrtýlýyor perdeler sonu gören göz iken;
Sakýn duâ eyleme seni benden ayýrýr.
Volkan iken tüterken... melâllerde ölürken.

Közde piþmiþ kül oldum kor ve isyân saçarým.
Dünyam esrik dönüyor, þemse isyan andýrýr.
Nefesini üfleme aþk narýný caydýrýr.
Uðruna verilen can kendisine saldýrýr.
Közde piþmiþ kül iken kordan medet umarým...

20.10.2006 20:18:00

Yýlmaz Helimergin


Sosyal Medyada Paylaşın: