UNUTTUM

Radyoda bizim þarkýmýzý duyunca,
Gözümün önünde sahnelendi yaþadýklarýmýz.
Sevda sokaðýnda el ele yürüyüþümüz ,
Adlarýmýzý aðaca kazýyýp gülüþtüðümüz,
Portakal çiçeklerinden baþýma taç yapmýþtýn ya hani
Hatýrlayýnca aðlamaya baþladým.
Sonra gözyaþlarýma sebep olan o aþký düþündüm.
Bir daha yaþanmayacaðýný anlayýnca,
Seni gönlümden çýkardým.

Gönlümün güneþi yüreðimin ateþiydin.
Nasýl oldu da aniden kaybolup dünyamý karartýn.
Daraðacýna astýn yargýsýz ve son arzumu sormadan
Kendimi anlatma fýrsatý doðmadan .
Sessiz sedasýz, veda etmeden gittin.
Meðer yalanmýþ yaþadýklarýmýz ,
Sahteymiþ verdiðin sözler .
Þimdi söyle mutlu musun gittiðin yerde
Biliyorum dönmeyeceksin.
Bu yüzden gözlemiyorum yolunu
Gönül haneme kafan estikçe giremeyecek,
Ýstediðin gibi çýkamayacaksýn.
Gönlümün mezarlýðýna gömdüm seni
Ýsmini dahi unuttum..

Elif Nur Tuðba Yalýn


Sosyal Medyada Paylaşın: