RÖLANTİ BİR HAYATIN VARİSİ

Neden hiç kimse beni anlamýyor, neden hep bir maðlubiyet içindeyim?...
Oysa; galibiyetin düþünü bile görmek haram biliyorum!
Kendi yaralarýný kendi saran küçük kýz mý büyüdü?
Yaralar mi deðiþti, yoksa yara açanlar mý? Bilmiyorum…

Hayatýn çarkýnda anlamsýzca dönen kobay faresinden farksýzým!
Bazen diyorum keþke cahil olsaydým!
Cehaletin mutluluk olduðunu öðrendiðim günden beri; bütün düþüncelerim ayný kelimeye yuva yapýyor. ‘’mutluluk’’

Sahi neydi?
Sarýpapatyalarý beyazlardan ayýrmak gibiydi hayatin içinde mutluluk aramak.
Dikiþ tutmaz yaralarým yastýk altýnda her gece kanarken, daha henüz kendime bir günah keçisi bulamamýþken,
neyi,
nerede ve
neden arýyordum?

Deli miydim ki?
Dibini görmediðim bir kuyuya taþ atýyordum.
Hayat risk almaktýr diyordu iç sesim!
Peki alayým alayým da Neyin riskini?
Hayatýmý bir masaya yatýrýp üzerine bahis oynamak ne kadar da adil di…

Beynimle mantýðým arasýndaki savaþý yine kalbim kazanmasýn diye dualar eden ellerim çaresizdi. Hani çaresizsen çare sendin.
Nereye gitti cevap anahtarlarý hayatýn?
Rölanti bir hayatin varisi mi olacaktým…

Sahi mutluluk neydi?
Hala cevap arýyorum hala
Sosyal Medyada Paylaşın: