YOKSUN

Tüm ayrý yaþayanlar, vuslatlara baþladý.
Dað taþýna kavuþtu, Bülbüller de gülüne.
Sana olan özlemi, giderebilmem için.,
Özlemle yatýyorum, rüyalarýmda yoksun..

Ne meltem ne alize, kokunu getirmiyor.
Gelen tüm kokularýn, zerrelerinde yoksun.
Evet þimdi sonbahar, kuþlarýn göç zamaný,
kalana bakýyorum, kanatlarýnda yoksun.

Senden aldýðým sana, has olan o kokunu,
Özledim çok özledim, her þeyi kokluyorum.
Nefes alýþ boþuna, kokladýðým her þeyden,
Kokular alýyorum, o kokularda yoksun..

Uzandým da deðmedi, ellerim ellerine
Konuþtum ulaþmadý, sözlerim nefesine.
Gözlerini aradým, son býraktýðýn yerde.
Cevapsýz kaldý her þey, anladým ki sen yoksun.

Ben nerdeyim diyerek, bana mý soruyorsun?
Baktým gördüm her yerde, karþýmda duruyorsun,
Bitsin artýk bu oyun, sarýlmak istiyorum,
Olduðun yeri söyle kollarýmda sen yoksun.

Ne bahar eski bahar, ne hazan da hazan var,
Belki de bu kaderi gizli, gizli yazan var,
Gerçekten ümit kesip, hayallerde gezen var,
Hayal de yaþýyoruz, gerçek hayattan yoksun.

Sosyal Medyada Paylaşın: