Az ötemde deniz feneri meyhanesi yine salaþ dökük... Siyah beyaz zamanlara giyinmiþ... Önünden geçip devam edersem terk edilmiþ deniz fenerine yok saða dönüp Martý sokaktan aþaðý salýnýrsam yine denize çýkarým poyraz esiyorsa biraz deniz birazda yosun kokarým..
Keyfim yerindeyse balýkçýlarla laflar kedilere sürünür köpeklere dalaþýr... Rýhtým caddesinde avare avare dolaþýrým bir tek rýhtýma gidemem..
Kimide baþým tenhada gözlerim boþlukta olsun isterim Fener sokaðýndan aþaðý sallanýr Deniz fenerinin yalnýzlýðýna martýlarýn kalabalýðýna karýþýr Küflenmiþ zamanlarýn içinde kendimle sohbete dalarým. Yalnýzlýk türküleri sarar her yanýmý... Ayrýlýk türkülerini sevmem Rýhtým da býraktým onlarý gittiði günde... O gün bu gündür gitmem rýhtýma da boðazým düðümlenir boðulurum....
Necip Kahraman
Sosyal Medyada Paylaşın:
necip kahraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.