Kalemimi Kırdıysan, Hayalimden Çık Yeter

Peþin peþin diyorum, gücenmem sana asla
Kalemimi kýrdýysan, hayalimden çýk yeter
Geçmeyi düþünürsen, cana can katan fasla
Sevda denen kurþunu, bakýþýnla sýk yeter
Sýmsýcak bir tebessüm, dünyama mana katar

Aldýðým her nefesin canýma kârý onda
Karanlýk gecelerin, sönmeyen nuru onda
Feleðin aynasýnda, mutluluk sýrrý onda
Bendeki garipliði, temelinden yýk yeter
Yokluðunda bilesin gün günden gelir beter

Güzelliðe doyurmak, yakýþýr emanete
Aþk yolunun rahmeti, deðer bin bir zahmete
Pervaneden rol çalýp, sevince candan öte
Sevenlerin tahtýna, gözlerini dik yeter
Fýrtýnalý sularda, yoksa bu gemi batar

Haftalarý günlerde yakmaktan çok yoruldu
Uðrun uðrun gözyaþý, dökmekten çok yoruldu
Özleyen yer, ellere bakmaktan çok yoruldu
Endamýný sallandýr, gözlerime sok yeter
Seni gördüðüm anda, dað olsa derdim biter

Seni senden daha çok, aklýna koyan ferdim
Gönül daðýndan baþka konacak yok bir yurdum
Düþlerime bir köle, istiyorsam namerdim
Aklýmdan geçenlere, arada bir tak yeter
Sýrra vakýf olmayan, hariçten gazel atar

Ýblisten maya mý var, dünyalýk hamurunda?
Bahtiyar olacaðým, olsam bir umurunda
Aklýna raðbet etmem, benliðinin emrinde
Delibal’ý düþün de, vicdanýndan kork yeter
Üzüm karasý gözler inan burnumda tüter

DELÝBAL – Celil ÇINKIR


Sosyal Medyada Paylaşın: