Gelmeyene vuslat

Dedim ki!
Aðzýmda tadý kaldý
Buruk ve nemli çektim
Ellerimi senden/
Ne bu benim saçlarým
Sana doðru savrulan
Ne de saçým kaldý kafamda
Yolsuzluðundan…


Önceden olsa;
Önceden/
Çoktan yüzümde
Tembel bir þarký inlerdi
Beni kör kuyularda
Beni kýrkikindi yaðmurlarýnda yuðsalar
Hatta külüm ganj kýyýlarýnda…


Bir tek küçük dilim inlerdi aðzýmda
Sanki vurdumduymazlýðý yutmuþ gibi
Sanki ben yokmuþum gibi/
Senin içinde…


Gelmek!
Ýnan senin türkün
Ellerimin kýnasý karýþtý
Sazýn tellerine/


“Endemik arsýzlýðýmýn kýyýsýnda kaldý ilaçlar…”
Dönsem sana doðru
Banalar tükeniyor içimde…


Gelmezsen kýyýlarým mezar
Dokunma yaralarým azar

Azar…

Sosyal Medyada Paylaşın: