kendimi sakladým
bir temmuz sessizliðine
uzaklýðýna koþtukça düþlerim
sen mi çýkýp gelmiþtin
sokaklarý deniz kokan o kentte
dolanýrken ayaklarým
menekþeler moru þaþýrdý
karanfiller kýrmýzýyý
savrulurken cadde boyu
çalýnmayan ezgilerim
oysa
hicraný her dem karaya vurdu gece
çözerken dalýndan birkaç yapraðý
sende yitip giden kuþlarým vardý
dokundukça gözlerime uçurum boylarý
yaðmura tutuldu çýðlýklarým
aramaya yemin etmiþken seni
her adým yokluðumsun
avuçlarýmda dalgalar
limaný yitmiþ
kendine gömüle gömüle
bu yüzden öyle sus pus
bir iklime tutunmuþ
sürüklenip duruyor
kaybolmuþ anýlarým
hüznüme rüzgar olmuþ kuytularým
seni ekledikçe uykusuz saatlere
benim sözlerim eksildi
günbatýmlarýnda hep yüzüm
bir ayrýlýk þarkýsý artýk kimliðim...
29/06/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.