Þu yokluk hýrkasýný giydiðim günden beri
Yýlar geçti ard arda yüzüm bir gün gülmedi
Sýtýmda ki kamburum hep çilenin eseri
Sürekli kaldým darda yüzüm bir gün gülmedi
Eyüp sabrý kuþandým bekledim Yakup gibi
Yeltenmedim isyana yoklarken delik cebi
Küfürlerden sakýnýp bozmayarak edebi
Burkuldum ah-ý zarda bir gün yüzüm gülmedi
Yüreðimde mimlendi hasretimin yarasý
Yanaðýmda kurudu göz yaþýmýn turasý
Ömrümün çetelesi sýla gurbet arasý
Özlem duyunca yurd’a yüzüm bir gün gülmedi
Çakallar sofrasýnda ekmek banarken tuza
Birisi buyur derken diðeri derdi uza
Çoðunu bekliyorken kanaat derek aza
Garip kalýnca orda yüzüm bir gün gülmedi
Güvenmeye kalkýnca düþersin kalbur üstü
Yaban elin olmuyor ne gardaþ nede dostu
Sýrtýmý döndüðümde deldiler beden postu
Yem oldum kuþa kurda yüzüm bir gün gülmedi
Memhet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.