ANILARIMIN ŞEHRİ
ANILARIMIN ÞEHRÝ
Küçük bir þehirdin,
Sende yaþarken.
Dört yýl katlandýk,
Sen bana, ben sana.
Milyonluk metropolsün þimdi.
Cafcaflý ve revnaklý.
Hatýrlar mýsýn?
Kýrk yýl önceydi,
Vedalaþmýþtýk bir akþam vakti.
Batmakta olan güneþ,
Tanýklýk etmiþti gözyaþlarýma.
Burukluðunu hala yaþarým!
Gizemindir senin,
Gençlik yýllarýmýn anýlarý.
Her sokaðýnda,
Her kafende gezmiþliðim,
Parklarýndaki her bankta
Oturmuþluðum var.
Gösterimdeki her filmi izlemiþtim
Iþýklý tabelalý sinemalarýnda.
Tahta iskemleli kahvehanelerinde
Piþpirik oynamýþtým,
Hep ütüldüðüm aklýmda.
Önünden geçerken
Sýra sýra dizilmiþ balýkçýlarýn,
Izgara kokardý buram buram!
Sadece bakmakla yetinirdim
Nar gibi kýzaran piliçlere,
Restoran camekânlarýnda.
Acýlý þalgamla yetinirdim.
Mini etekli güzel kýzlarýn vardý,
Denemiþtim þansýmý bir iki,
Takýlmýþtým peþlerine,
Laf atamamýþtým,
Mahcubiyetimdendi.
Yüreðimi yakan ilk sevdamý
Sende yaþamýþtým,
Sende umutlanmýþtým!
Sende üzülmüþ, sende aðlamýþtým!
Þimdi tanýdýk tanýmadýk kim varsa,
Koparmaya çalýþýr senden beni.
Anýlarýmýn depreþeceðinden korkarlar!
Bilmezler ki,
Bu þehirdeki anýlarýmdýr
Beni ayakta tutan.
Silinemezler asla.
En ücra köþesine gitsem dünyanýn,
Gelirler benimle;
Yaþamak mümkün olmasa da yeniden.
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.