bir akþam üstü ömrümün açýk penceresinden odama esen rüzgar kar tanelerini serpiþtiriyor simsiyah saçlarýma, kirpik uçlarýmdan damla damla akýyor yalnýzlýk, ruhumu üþüten düþüncelerim buza kesiyor ellerime düþerken, ölen intihar kuþlarý bir bir uçuyor sevdanýn kýzýllýðýna
bu cangamede sesini duyuyorum sýcacýk, samimi ve içten çok derinden gelsede,,,
seni düþünmek ne hoþ! kapýldým iþte, seni sevmek ne hoþ! büyülendim iþte,
hasretinin acýsý büyük olsada silemiyorum bir türlü bendeki seni sol yanýmý mahkum ettim kafeste sað yanýmýn hissiyatý yok þu yalan dünyaya
çare/siz/im yine de beklemekteyim hoþ, gel_sen_de vakit geç artýk!!!
03. 01. 2020 gülkedisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülkedisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.