DIYARBEKIR

DIYARBEKIR
Güneþin doðduðu yerdir Diyarbekir
Dört bir tarafý surlarla çevrili
Sanki yaralarýný gizlemek için
Beton bloklardan perde çekilmiþ
Aðustos ayýnda üþüyorum
Güneþin yakmaz görüyorum
Oy Diyarbekir doðunun öksüz evladý
Bir evlat’ki boynu bükük
Bir yaný yamalý bir yaný sökük
Sokaklarýnda derin çukurlar
Binalarýn camlarý kýrýk sývasý dökük
Kan çanaðýna dönmüþ gözlerin çökük
Tarihler boyunca
Ne acýlar çekmiþ Kimbilir
Acýlarýn anayurdudur Diyarbekir.

Bekirem derki
Ben ÞairBekir sen Diyarbekir
Kaderimiz ayný bizim
Ýkimizde yalnýzlýða terk edilmiþiz
Sen kaderini kanla yazmýþsýn
Acýlarýný yüreðine kazmýþsýn
Güneþ her sabah sana doðsada
Gökyüzünde güvercinler uçsada
Yaz ayýnda buz tutar gözyaþýn
Bismil bacýn suruçtur kardaþýn
ÞýhBedrettindir kavim yoldaþýn
Bense ikimizi þiirlere yazmýþým
Ýnsanlara her mýsrada
Seni ve beni anlatmýþým
Sen doðunun öksüz evladý
Bense Sürgünlerde
Boynu bükük kýrýlmýþ kolum kanadým
Yüreðimizdeki yangýný kim söndürebilir
Gün gelir tarihte seni unutur Diyarbekir.
Þiir Bekir Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın: