BİTTİK İŞTE

Ne çok zaman olmuþ,
Kalemime dökülmeyen hislerim.
Sana kurulmayan cümlelerim,
Sen kalbime deðmeyeli,
Ne çok zaman geçmiþ...

Yokluðunda ne çok aný biriktirmiþim.
Kalbim kor gibi yanarken gülmeyi,
Ýnsanlara kalbimdekileri gizlemeyi ne güzel öðrenmiþim..

Kanadý kýrýk bir kuþ gibi,
Sana çýrpýndýkça uçamayan kanadýmý,
Sarýp sarmalamýþým sensizliðimde kendimi.

Ýmkansýzlara ne çok hayâl kurup,
Yaþatabilmiþim yokluðunda varlýðýný.
Gidemeyiþlerim senin sözlerinde,
Kalamayýþlarým ýzdýrap dolu kalbimde..

Sen düþme diye kaç kez tutundum sana,
Sen gitme diye kaç kez öldüm yokluðunda.
Sen yine ölmemek için gittin sessizce,
Sensizliði uðurladým yine sensizliðime,
Bittik iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın: