ZAMAN

Dün diye bir þey vardý dün
Yaþandý, yaþanmasý gerekenler dün
Bir oda, altý pencereli evin
Perdeleri yýrtýk ve sökük
Camlarý buðulu
Gece karanlýklarýnda
Ay ýþýðý aydýnlatýr
Bir sokak lambasýnýn altýnda
Elinde cikolatalar
Neþe kaynaðý
Ama deðiþti birden hava
Kara bulutlar çöktü üzerimize
Ay ýþýðýný göstermedi
Sokak lambasý söndü
Eridi çikolatalar elimizde
Gün ve gün
Mutluluklarýn yerini aldý
Tartýþmalar
Uzayýp gitti
Durmadý yerinde zaman
Yaþandý sevinçlerde
Mutluluklarda istenmeyen
Tartýþmalarda dün
Gece zifiri karanlýk
Kalmadý bugüne aydýnlýk
Rüzgar esti
Attý topraðý üstüne
Ýki taþ dikildi
Biri baþucuna
Zamana söz verdi
Kaldýrmayacak topraðý üstünden
Seneler geçti bir daha
Ne geçti sokak lambasýnýn altýndan
Ne de aydýnlattý evin içini
Kalmadý bu güne bir þey o günlerden
Gece hep karanlýk kalmadý
Önce ýþýnlarý geldi uzaklardan
Bir güneþ doðdu
Aldý zifiri karanlýðý üstümden
Götürdü beni gittiði yere
Hiç sönmedi geceleri bile
Mutluluk doðdu huzur doðdu
Birkaç cümlesinden
Isýndý içim titremiyor vücudum
Bir gülüþüne
Uzaktan teslim oldum
Bir nefesti bana can veren
Uyku tutmasa da gözüm
Sanma ki korkudan
Deli divane yim
Yabancým yokluðundan
Sami Yüce 01.01.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: