Kime ne!..

O gözlerin, kuru halatýyla,
Karanlýk dehlizlere çekti,
Güneþin battýðý yerde de,
Güneþim oldu, güneþ ekti...

Fýrtýnadan ve karanlýktan,
Baþka ne kattý günlerime,
Gelenim-gidenim yok oldu,
Hüzün koydu kapý önlerine...

Yüzüme bir gülerek baktý,
Güler yüzlü tatlý bakýþýyla,
Ýçimi bir sevinç doldurdu,
Yanaktaki gamze nakýþýyla...

Gönlümdeki daðlar-taþlar,
Türlü yeþillere büründü,
Ufukta belirsiz umutlarýn,
Tamamý aþkýyla süründü...

Manzara ruhumu aydýnlattý,
Çok þey kattý bendeki bene,
Aþký öyle bir tesirli oldu ki,
Halimi kim anlar, kime ne!...


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın: