Kendimi, kendimden sakladığım her harfin kölesi etmişken yüreğimin sesime verdiği cevaba gelen şiir

Hüzün kokan ellerim dokunduðunda göðe
Meleklerin avcuna sýðar benim yüreðim
Daðlarý parçalayýp savurduðunda çöle
Kayalarý üstüme yýðar benim yüreðim

Sýrrýný sýr edinip sustuðu günden beri
Cümle alfabelerin kalmadý bende yeri
Silinip gidiverir bazen gözümün feri
Seher vaktinde ziya saðar benim yüreðim

Bir bakýþa har olur incinir içten içe
Dünyaya meydan okur döner bazen de h/içe
Bütün kötülükleri kendine biçe biçe
Gözyaþý bulutundan yaðar benim yüreðim

Kimse bilmez derdini vurdukça vurur yere
Tebessümü yüzünden düþürdü milyon kere
Alýp baþýmý gitsem bilmiyorum ki nere?
Belki yokluktan yine doðar benim yüreðim

Secdeyle sýrdaþ oldu alnýmýn çizgileri
Mazide kaldý zaman gitmedi hiç ileri
Hakikat! Gerçek aþkýn örtülemez üzeri
Fani hezeyanlarý boðar benim yüreðim






Sosyal Medyada Paylaşın: