Muhayyel sevgiliye
muhayyel sevgiliye
vardýr elbet her badirenin bir bitimi sevgili
solma
solma bir kaktüs çiçeði gibi
saðlam dursun köklerin topraða
geçer her þey
sabaha eren her karanlýk gece gibi
çevirdim baþýmý bu sabah
daðlara ,denizlere baktým
her biri asýrlardýr ayaktaydý
týpký bir aslan gibi heybetli ve kükrek
oysa ne tufanlar gördüler
ne kasýrgalar , depremler
her biri ki
baþlarýna bir belaydý
indim kýyýsýna denizin
deniz bin bir týnýdaydý
bir rittüel içindeydi her þey
dalgalar kýyýyý vurmaktaydý
derin bir nefes aldým ohhh
tutunduðum yaþamdý bu sabah tatlý ve hoþ
uzaktan gelen bir esintiydi belki
beni yaþama baðlayan
umut,hayal içre bir sevda ki
bir Dersim rüzgarý gibi
beni silkeleyip böyle sallayan.
Ki deniz anasýydý yaþamýn
bin bir türün ev sahibiydi
ve bin bir kavganýn
baktým mavi sularýna iyice ve derin
yutmaktaydý büyük olanlar, küçükleri
acýmasýzca ve kaný serin.
Bir hoþum bu gün bu sabah
içimde bir yaþama sevinci ki kabýna sýðmaz
kýpýr kýpýr , delirmiþ ve matrak az biraz
ey hayat sen ne hoþsun bu sabah
ilk kez sevdim seni bu gün
olsam da muhayyel sevgiliye uzakta , binlerce fersah.
Doðan Karaaðaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.