Ýstanbul bir tuzak Ýstanbul saçlarýma düþürdü ak eskitin beni Ýstanbul eskitin aç gözlerini de þu halime bir bak beni ne hallere getirdin
bir zamanlar ne çok mutluyduk seninle Eminönü de balýk ekmek yerken boðazýn kýyýsýnda martýlarýn sesi çýnlardý kulaklarýmýzda kýz kulesini seyrederken diyecek yoktu keyfimize bana maval anlatma
þimdi gökdelenler görüþümüzü kapatmýþ yüreðimizden bir þeyleri koparmýþ sanki güneþin batýþý bile aðlýyor halimize bana caka satma
yapma Ýstanbul yapma ne olur dertlerime dert katma zulasý yok artýk gönlümün bir infial ki göz gözü görmüyor bir ahval ki kimsenin yüzü gülmüyor beni nakavt yapma
Ýstanbul içimde bitme beni de duygu fakiri etme þiir yazmalýyým sana þarký okumalýyým lütfen nefesimin tükenmesine müsaade etme
Sosyal Medyada Paylaşın:
DÜŞLER SIĞINAĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.