Belki Armonika’lar Gecenin kozasýný yýrtýp Sabahý çatlatan iskete kuþu Gelsindi o renk Beyaza bulanýp suretimizi Rengini rengimize katan alaþým Þimdi çök Þimdi çoktan çökmüþtü Eski ahþap veranda Biçem dilinde Bir figür uykusuna inanmak gerek Katmaný çýnlatan o ses Burada bugünkü gibi Beyaz çanlar santurlu mozika çalarken Eðilip gözlerime bak ey ðormoti Ayine dur Kökü üç, kökü beþ Kökleri flanbur kokulu nevi cennetim Her parça gizin diyarý Sisi doðuran tanrýça ve paganlar gibi Dans edip yükseldik Ve kaybolduk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.