HUZUR ŞEHRİNİN SÂKİNLERİ

Bu kavgalar...Savaþlar...

Köþe kapmalar...

Nedir paylaþýlmayan bunca zaman?

Bir gülücük; güneþin sýcaðýný dolduruveren yüreðe,

Bir selâm; sarýveren dostça, büründüðüm yün þal...

Ellerin buluþmasý yavaþça; gönülden gönüle akan duygular...

Ama artýk yok gibi bunlar...

Dün geçtim o huzur þehrinden;

Sükûn içinde, sessiz bir diyâr...

Sanmayýn ki uyuyorlar...

Dalmýþlar derin düþüncelere,

Tefekkürle deðiþilmiþ uykular...

Ýnanýn duydum onlarý,

Sessizce konuþuyordular...

Huzur þehrinde kavgasýz,

Orda çok mutluydular.

Çiçekler ve aðaçlarla süslü evleri,

Gölgeler içinde dinleniyorlar...

Duydum gülümseyiþlerini sessizce,

Ruhlarýndaki dinginlik ne güzel...

Okudum, kimdi, neydi?

Gölgeler, çiçekler içinde boydan boya,

Sanmayýn dertliydiler...

Dalgalanmýþ bir deniz gibi yer yer

Çiçekli topraklarda uzanmýþ,

Sükûnun eli mahzun alýnlarýnda,

Tarýyor meltemleri sessizce,

Hasret rüzgârlarý dolanmýþ saçlarýna...

Dünya ne zormuþ anladým,

Þimdi huzur doldurdu içimi.

Annemi, babamý, kardeþlerimi;

Huzura koþmuþlar, çabalarý ondanmýþ.

Ondanmýþ yavrumun hýzla ipi göðüslemesi...

Çiçeklerde gülümseyen gözleri,

Gülücükleri ýþýl ýþýl...

Açan tomurcuklarda selâmlarý.

Aðaçlarýn sallanan dallarýnda,

Yapraklarýnda sesleri,

Usul usul þarký söylüyorlar bir aðýzla...

Duymasýný bilenlere neler söylediler...

Kokladým rengârenk çiçeklerini...

Öylesine içtendi gülümseyiþleri.

Ne yer kavgasý vardý, ne köþe kapmaca...

Huzur þehrinin sâkinleri, anlattýlar gülümseyerek,

Sessizce dinledim hepsini...

Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın: