Sessiz Çığlık

Sessiz bir çýðlýk benimki,
Memleket gibi sessiz.
Ruhumda ki fýrtýna
Ve köyümü kaplayan sis.
Güneþin doðuþunda,
Haykýrmak istesem de.
Ýçimde bitmeyen o yeis.

Aslýnda her Güneþ doðuþu,
Yeni umutlara gebe olmalý.
Gülünce güller açmalý.
Yüreðine dokunmalý sevgilinin,
Dokunmalý ki,
Þu üç günlük dünyada,
Payidar kalmalý.

Dirseklerimi her masaya koyduðumda,
Çürüyene kadar,
Düþünürüm.
Ne bir veda busesi,
Ne de ayrýlýk vesvesesi var içimde,
Ama sevgime deðer katmak için,
Düþünürüm iþte.

Madem ki sevda bir umut,
Kaldýrýrým gökyüzünden sisi.
Derim;
Gereksiz bir yeis benimkisi.
Hiç utanmam gözyaþý dökmekten,
Çocuklar gibi aðlarým,
Çocuklar gibi gülerim.

Kimse duymasa da sesimi;
Hücremde haykýrdýðým zamanlar oldu.
Gençliðim aðlarken,
Çocukluðum güldü.
Eli coplu adamlarda güldü elbette,
Ama eminim onlarda aðladý,
Bir þafak vakti.

Uzak çaðrýþýmlarla,
Rüzgarýn yönünü deðiþtiremeyiz.
Eser alabildiðince,
Kendi bildiðince.
"Ölümü defalarca tek baþýna yaþadýysak,
Ýki kiþilik aþka sýðýnmalý."
Gerisi taktir-i ilahi.

Yalvarmak, yakarmak nafile.
Tanrý’dan baþkasýna.
Maviye çalacaksa gözümüz,
Ýþtahlýdýr özümüz.
Bir büyük oyunun içinde,
Aldýðýmýz insanlýk rolü.
Gereðince oynamalý her aný.

Almasa da insanýn aklý,
Gitti gider dediklerinde,
Hoþ bir seda býrakmalý.
Ne korku,
Ne keder,
Ölümden beter.
Yaþadýkça anlýyor adem oðlu.

Ýçim ürperiyor.
Ürperdikçe yazýyorum.
Ýliðime kadar iþliyor her hece.
Yazmadýðým an yok,
Ne bir gündüz ne bir gece.
Selamsýz insanlara da yazýyorum
Bir selam için.

Þimdi susma vakti yine,
Yine sessiz çýðlýklar kalemin ucunda.
Anlayan, anladý.
Anlamayana sözüm yok.
Selam Güneþten,
Selam maviliklerden.
Selam kalemin ucundan.

Mehmet Fikret ÜNALAN
26 Aralýk 2019 Saat 03.35
Güzelçamlý/Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın: