bir yusuf şiiri

düþtü mü hatýrýna

memleket türküsünü söylemiþtin bir zaman
fýsýltýdan hallice kendinden utanarak
oysa namýn Yusuftu baþtan ayaða destan
direnmenin sembolü gözyaþýn sudan berrak
aðlamanýn gücünü aman unutma Yusuf
Gül renkli düþlerini çölde kurutma Yusuf
bilmem ki koridorlar olur mu sana yaren
anlar mý gardiyanlar dilindeki týlsýmý
gözünde tütüyorken gün ýþýðýn mahparen
koynunda mý saklarsýn o eskimiþ resimi
senin yare hasretin volkanlardan harlýdýr
þarkýn,türkün,þiirin cemreli baharlýdýr
aldýrma varlýðýna ekþiyen çehrelere
biliyorken o Bilen en masum hayalini
vazifen gül ekmektir terinle sahralara
kimselerle paylaþma derdinin mealini
parmaklýklar ardýnda eylemdir durgunluðun
sözlüðüne girmesin tek harfi yorgunluðun
çýðlýk çýðlýk susmanýn eþ adý olsun adýn
kazanmanýn güftesi olsun gizli feryadýn

bitirirken

koðuþ soðuk ,cam kýrýk,sular serin akýyor
yýpranmýþ ceketini peki giydin mi Yusuf
Resimdeki sevdalýn sana selam çakýyor
nevruz rüyalarýný sen de saydýn mý Yusuf





Farzýmuhal
Sosyal Medyada Paylaşın: