AŞIĞIM

Mazlumu, garibi hakir görmemiþ
Her varlýða kucak açmýþ aþýðým.
Alnýna hiç mi hiç leke sürmemiþ
Mazisi tertemiz geçmiþ aþýðým.

Hakký savunmuþum zulüm çaðýnda,
Yürümüþüm boranýnda, çýðýnda,
Gecenin zifiri karanlýðýnda
Ak ile karayý seçmiþ aþýðým.

Doðmuþum Yunus’un sevgi selinden,
Çalmýþ, söylemiþim halkýn dilinden,
Deryami’nin Efkari’nin elinden
Âþýklýk badesin içmiþ aþýðým.

Dokunup yaramý sýzlatanlara,
Hep piþmiþ aþýma su katanlara,
Durmadan ardýmdan taþ atanlara
Gül ve gülücükler saçmýþ aþýðým.

Çoða meyletmedim, yetindim azla,
Yolum buluþmadý sevinçle, hazla,
Yorgun omuzunda, kýrýk bir sazla
Gariptir, ben benden kaçmýþ aþýðým.

Gönlüm bir kervanýn yükünü taþýr,
Ahlarým, oflarým arþa ulaþýr,
Yeryüzünde yalnýz gölgem dolaþýr
Ölmeden dünyadan göçmüþ aþýðým.

Yanýk Ozan, yar olmadým zalimle,
Her bir kötülüðü kovdum elimle,
Hoþgörü çeþmemle, sevgi dilimle
Kini ve nefreti biçmiþ aþýðým.
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: