İş bu hal

Ýþ bu hal

bazý sözler acýdýr
acý doðarlar
kýsmen de olsa
d/okunanlara takýlmýyorum artýk
bir tek özgür ruhumu takýyorum
bir mavi kuþun kanadýna

ertelenen yolculuklarým var
göðe týrmanan sarmaþýklara sarýlýyorum
peþimden gelen bir sürü kýrýlganlýklarla birlikte

akþamýn en kuytusunda
tütsü buharýnda daðýlýyor öfkem
elimde kalan, hatýrladýðým
sadece içimdeki can evim
ve kýrmýzý saçlý güleç bir çocuk

aþk kalkmýþ
rüzgarýn böldüðü þiirime sýðýnma talebinde
baþý bozuk oysa þehir
gereksiz bir sürü telaþ
bir nevi kronik baþaðrýsý cinsinden
oyun kurucularýn uðrak yeri gülhane iken
oturdum kaldým bir süre
buzdan yontulmuþ bir sýðýnakta bilmem kaç gece
üþürken ýsýtan var
uzakta da olsa sokak lambalarý gibi

ne zaman unutsam kendimi
ayýþýðý dolu gülüþler býrakýyor yâr
eski zamanlardan yanýma
yarýmý tamamlamak istiyor belli ki
oysa kendine açýlsa gönül kapýsý yeter
içimde þýmarýk bir sevinç
terk-i diyarým öylece
HERÞEY’im hiç olmadýðým kadar
var mý ki artýk her bir þeyim?
bir ihtimal dahilinde henüz

çatý katý cadý kazaný
ceviz sandýðýnda unutulmuþ
bir masal doðruluyor kimi bilene

Vildan Poyraz Coþkun
31.08.2018

Güneysu Dergisi
Sayý 120, Güz 2018
Sosyal Medyada Paylaşın: